Świadectwa

Pan Bóg wlał w moje serce gorące pragnienie udania się w tę najpiękniejszą z dróg w Drogę Krzyżową. Najpiękniejsza, bo za Jezusem cierpiącym wraz z Maryją. Z radością przyjąłem Jego zaproszenie, bo wielką łaską jest łączyć się z Nim cierpiącym poprzez swój trud, zmęczenie i ból. To doświadczenie swojej słabości, kiedy na 30 kilometrze górzystej trasy dotykałem granic swoich możliwości, kiedy wyczerpanie fizyczne sięgnęło zenitu, sprawia, że boża pomoc jest niezbędna, by ukończyć trasę. To tu w momencie doświadczenia granicy swoich możliwości w tej słabości, kiedy nogi były jak z waty i odmawiały posłuszeństwa, Pan okazał swoją moc i łaskę, wspierając tę moją niemoc swoją siłą.

swiadectwo andrzej
Myślę, że to jest właśnie istota i cel EDK, dojść tam, gdzie kończą się moje ludzkie siły i możliwości, by pozwolić Panu działać, żeby zabrał mnie tam, gdzie On chce mnie zabrać. To jest właśnie moment, w którym spotkałem się z Panem Bogiem.
Aktywna świadomość modlitewna, utrzymywana poprzez myślne odmawianie różańca i aktów strzelistych „Jezu ufam Tobie „, „Panie dodaj sił „ sprawiła, że przekroczyłem z Nim granicę swoich możliwości. Kierując swoją uwagę na modlitwę, nie myślałem już o bólu i zmęczeniu. Szedłem krok w krok już nie sam, ale z Tym, którym mnie umacnia razem Jezusem zjednoczeni w cierpieniu.

Doświadczenie EDK owocuje pogłębianiem pragnienia wypełniania Jego woli, większą gorliwością modlitewną, intensywniejszym doświadczaniem Jego obecności w pokonywaniu codziennych pagórków w znoszeniu krzyżyków; w chorobie w opuszczeniu w oszczerstwach w wyśmiewaniu. Wiem, że nie jestem w tym sam. On jest ze mną i z każdej nawet najbardziej po ludzku beznadziejnie trudnej sytuacji wyprowadzi dobro. Bo pragnie naszego dobra i szczęścia.
To są owoce EDK, jakich doświadczam na co dzień.
W kolejnej EDK wybiorę trasę najdłuższą, jako wyrzeczenie, o którym dziś myślę, że nie dam rady wypełnić ..... .
Dziękuję Ci Panie, bo mnie umacniasz.

Dla odważnych szczęściarzy Bóg czasami daje taką możliwość, że wspinając się na wysoką górę, w deszczu, gradzie, przechodząc po śliskich kamieniach, balansując przy kolejnym poślizgnięciu się na błocie, gubiąc orientację i azymut w ciemnym lesie, wydaje się, że wchodzimy na szczyt, a w sumie schodzi się do najciemniejszych głębi duszy i serca i dopiero wtedy możemy Jemu całkiem zaufać.

Takie doświadczenie dało mi przejście EDK.

Decyzję o pójściu na EDK podjęłam na kilka dni przed terminem.Wahałam się bardzo bo miałam kontuzjowane kolano od miesiąca i bolało jak chodziłam. Kondycja moja spadła na dolny pułap i moi bliscy nie dawali mi szans ze to przejdę w takim stanie. Jednak siła wiary w Boga jest silniejsza. Słyszałam że mówi do mnie - "idź". Po odprawionej mszy przez księdza Andrzeja miałam wyruszyć w trzeciej fali zamykając grupę. Był silny wiatr i bałam się że będzie zimno w górach. Ja kiedyś usłyszałam od św. Jana Pawła II że jak wieje wiatr to Duch Święty jest z nami, i tak było na Papieża pogrzebie i tej nocy też. Nasza fala liczyla kilkanascie osób i ja szlam na końcu myśląc o swojej obolałej nodze i jak ja to przejde z moim ciężkim plecakiem. Lider naszej grupy szedł dość żwawym krokiem i kilka osób zaczęło zwalniać na pierwszych odcinkach. Zaczęłam iść wolniej i wolniej bo nie mogłam ich zostawić z tyłu. W pewnym momencie odłączyliśmy się od lidera i czoła fali i na krótko się zgubiliśmy. Dalsze odcinki tył szedł coraz wolniej i wolniej. To było dla mnie zdobywanie się na cierpliwość i wyrozumiałość. Mówiłam w myślach Koronkę do Miłosierdzia Bożego, i wiedziałam że muszę nauczyć się bycia cierpliwą. Krok po kroku, było ciężko ale światło prowadziło przed siebie. Spoglądałam na pełnię księżyca tak jakby Bóg nam lampę zapalił w lesie. Miałam dużo czasu na przemyślenie swojego życia. Wyciszenie się z Panem Jezusem pomogło mi odnaleźć sens mojej drogi Krzyżowej. Każde rozważanie stacji było jakoś powiązane z moim życiem tak jakby ktoś mnie znał. Jak doszliśmy do ósmej stacji to zapomniałam o bólu kolana ale pokusa była aby jechać z parkingu do domu, jednak znów moja wiara przełamała to i poszłam dalej. Drugi odcinek EDK był trudniejszy. Z trzeciej fali zostały cztery osoby które dołączyły do pierwszej fali i razem nam było dobrze iść. Wspieraliśmy się nawzajem. Mogłam rozważyć moją drogę życiową i podziękować Bogu za to czym mnie obdarzył w życiu i za ludzi których postawił obok mnie żebym zrozumiała moją misję na tej ziemi. Przebaczyłam ludziom co mnie w życiu zawiedli i modliłam się za nich. Te trudne chwile które były i będą to są bolące nogi na drodze krzyżowej. W moich myślach był Jezus który szedł z krzyżem i nigdy nie powiedział dość mojego bólu. Tak trudno go naśladować w dzisiejszych czasach i powiedzieć że wszystko przejdzie. Jest strach przed jutrem, jest ta niepewność że coś się nie uda, jest dużo pytań do Boga i zawsze "dlaczego ja". Ta EDK wzmocniła mnie i dziękuje Bogu że jestem tu gdzie jestem. Nie mam już o nic pytań, wezmę to co mi Pan Bog da na drodze. Czekam na następne wyzwania żeby iść za Chrystusem i powstawać z upadków trzymając się jego krzyża.

To był niesamowity czas, przeżycie Duchowe, wyczerpanie fizyczne i Boża obecność i wsparcie- nie byłabym w stanie przejść bez Niego Bogu Chwała i Dzięki.

EDK podjęłam trzeci raz. Za każdym razem są inne doświadczenia, przeżycia i trudności. Nie można się do tego przygotować. W połowie drogi (stacja 7) opuściły mnie siły, nogi były jak z ołowiu, coraz ciężej się szło i ciężko oddychało. Dopadł mnie strach i bezsilność, że nie dam rady. Myślałam że to już koniec. Nie wiedziałam co mam zrobić byliśmy w środku lasu. Z jednej strony tyle samo drogi co z drugiej, gdy sobie to uświadomiłam (z pomocą brata Andrzeja) że moje możliwości się już skończyły, że jestem tylko słabym człowiekiem. W tym momencie zaczęła działać łaska Boża ? Oddałam się Bogu i Matce Przenajświętszej. Doszlam do celu. Dodam jeszcze, że na początku tej drogi krzyżowej wpadłam do rzeki i zamoczyłam buta. Było mokro i niewygodnie. Dziś nie mam nawet kataru. Dziękuje Bogu za tak przeżyty czas, przemyślenia, nowe doświadczenia które pogłębiły moja wiarę. Chwała Panu!

ŻYCIE SAMO SIĘ NIE ZROBI!

PODEJMIJ WYZWANIE EKSTREMALNEJ DROGI KRZYŻOWEJ

31 marca 2023, 7:30pm.

Do następnej EDK pozostało: